اهمیت طنز و ژانر کمدی:

 

در میان ابزارهای این زمانی آنچه بسیار قدرت شکار دارد، رسانه است و در میان آنها جایگاه تلویزیون و اینترنت از دیگران بالاتر است. آنها برای جذب و حفظ مخاطب خود از عنصر قدرتمند «جذابیت» استفاده می‌کنند؛ به همین خاطر بیشترین کاربر را دارند.

 

گرچه قدرت آنها خیلی بالاست ولی یکی از مهمترین برنامه‌های رسانه بحث طنز است. طنز به خاطر اینکه در انسان بسط روحی ایجاد می کند و به نوعی به او حالت خلسه می‌دهد و مقداری او را به تغافل می‌کشاند، قدرت جذب بالایی دارد.

 

هر چه طنز پردازی رسانه بیشتر باشد اثر و قدرتش بیشتر می‌شود. یکی از انواع طنز «کمدی یا کمیک» است. در فیلم‌هایی با ژانر کمدی محور کار معمولاً طنز بدنی است –مخصوصاً در سینمای صامت- که توسط بازیگر اجراء می‌شود، از مهم‌ترین ویژگی‌های این نوع برنامه، مرز نشناسی او می‌باشد. طنز بدنی و زبان بدن مرز ندارد و همه مردم جهان می‌توانند از آن بهره ببرند. به همین دلیل کمدین‌هایی مثل چارلی چاپلین[1] یا لورل و هاردی[2]و مستربین[3] چهره‌ای جهانی یافتند. طنز  و هومور که مخاطب‌اش عموم مردم است و حتی کودکان را نیز به وجد می‌آورد، در آوردن زبان نمونه‌ای از این نوع طنز است که حتی کودک خردسال را نیز جذب می‌کند. آثار کمدی شکسپیر مانند: رویای یک شب نیمه تابستان، هیاهوی بسیار برای هیچ، توفان  و حکایت زمستان، هنوز هم مورد توجه قرار می گیرد.

 

طنازان معمولا نگاه بسیار خاصی به جامعه و فرهنگ جامعه داشته اند و به دقت رسومات اجتماعی را آنالیز می کردند و نکات منفی آن را بیان میکردند. از افلاطون پرسیدند چگونه میتوانیم اجتماع آتن را بشناسیم؟ گفت نمایشنامه های آریستوفان[4] را بخوان.[5]

 

قدرت تاثیر گذاری طناز نیز بسیار بالاست، انوری با کنایه زدن به اینکه در جامعه علم کم اثر است و طنز کارگرتر است، در اهمیت طنز می‌گوید:

 

                    ای خواجه مکن تا بتوانی طلب علم     

                                                                                                کاندر طلب راتب هر روزه بمانی

 

       رو مسخرگی پیشه کن و مطربی آموز

                                                   

                           تا داد خود از کهتر و مهتر بستانی



[1] سِر چارلز اسپنسر چاپلین:) Sir Charles Spencer Chaplin) (زاده ۱۶ آوریل ۱۸۸۹ - درگذشته ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷)، معروف به چارلی چاپلین و چارلی، یکی از مشهورترین بازیگران و کارگردانان و همچنین آهنگساز برجسته هالیوود و برنده جایزه اسکار است. بیشتر فیلم‌های او کمدی و صامت هستند به همین خاطر مبتنی بر زبان بدن بوده و به همین خاطر ارزش کارش بیشتر میشود.

[2] (Laurel and Hardy) دو کمدین مشهور دهه‌های بیست تا پنجاه سینمای آمریکا هستند.

[3]  روان آتکینسون rowan atkinson ملقب و معروف به مستر بین Mr bin از کمدین های معاصر است که شرایط زندگی امروزی را به نقد و هجو می کشد، گویا قرون وسطایی است که در دوران مدرن زندگی می کند.

[4] یکی از مهمترین و معروف ترین طنازان آتن.

[5]  رویا صدر، اندیشیدن با طنز، (گفتگو با دکتر حسن جوادی، خنده در خانه نقد)، ص 120.