حافظ


گفتگو با آپشن مدرن خواجه حافظ


یکی از هنرهای شاعران، اقتباس است، اقتباس از شاه کارهای بزرگان. در ادامه یکی از این شعرها را با هم مرور می کنیم. این شعر زیبا نکات ادبی زیادی را در بر دارد و یک نوع پارودی و اقتباس از سبک حافظ است.


در کنار آن توانسته نوعی تضاد با تلفیق ادبیات جدید و قدیم تولید کند که با آوردن معادل های جدید هر چیز تناسب و مراعات نظیر را هم حفظ کرده است و در کنار همه اینها تلمیحا طنز هم پدید آورده است.


       نیمه شب پریشب گشتم دچار کابوس 

                                 دیدم به خواب حافظ توی صف اتوبوس 

نیمه شب پریشب گشتم دچار کابوس 
                                 دیدم به خواب حافظ توی صف اتوبوس 

گفتم : سلام حافظ، گفتا : علیک جانم 
                               گفتم : کجا روی ؟ گفت : والله خود ندانم 
گفتم : بگیر فالی گفتا : نمانده حالی 
                                گفتم : چگونه ای ؟ گفت : در بند بی خیالی 
گفتم : که تازه تازه شعر و غزل چه داری ؟ 
                                       گفتا : که می سرایم شعر سپید باری 
گفتم : ز دولت عشق، گفتا :که کودتا شد 
                                   گفتم : رقیب، گفتا :آن نیز کله پا شد 
گفتم : کجاست لیلی ؟ مشغول دل ربایی؟ 
                               گفتا : شده ستاره در فیلم سینمایی 
گفتم : بگو، زخالش، آن خال آتش افروز ؟ 
                               گفتا : عمل نموده، دیروز یا پریروز 
گفتم : بگو، ز مویش گفتا که مش نموده 
                                گفتم : بگو، ز یارش گفتا ولش نموده 
گفتم : چرا ؟ چگونه ؟ عاقل شده است مجنون ؟ 
                                   گفتا : شدید گشته معتاد گرد و افیون 
گفتم : کجاست جمشید ؟ جام جهان نمایش ؟ 
                               گفتا : خریده قسطی تلویزیون به جایش 
گفتم : بگو، ز ساقی حالا شده چه کاره ؟ 
                               گفتا : شدست منشی در دفتر اداره 
گفتم : بگو، ز زاهد آن رهنمای منزل 
                             گفتا : که دست خود را بردار از سر دل 
گفتم : ز ساربان گو با کاروان غم ها 
                                 گفتا : آژانس دارد با تور دور دنیا 
گفتم : بگو، ز محمل یا از کجاوه یادی 
                             گفتا : پژو، دوو، بنز یا گلف نوک مدادی 
گفتم : که قاصدک کو آن باد صبح شرقی 
                          گفتا : که جای خود را داده به فاکس برقی 
گفتم : بیا ز هدهد جوییم راه چاره 
                          گفتا : به جای هدهد دیش است و ماهواره 
گفتم : سلام ما را باد صبا کجا برد ؟ 
                                گفتا : به پست داده، آورد یا نیاورد ؟ 
گفتم : بگو، ز مشک آهوی دشت زنگی 
                              گفتا : که ادکلن شد در شیشه های رنگی 
گفتم : سراغ داری میخانه ای حسابی ؟ 
                                 گفت: آنچه بود از دم گشته چلوکبابی 
گفتم : بیا دوتایی لب تر کنیم پنهان 
                               گفتا : نمی هراسی از چوب پاسبانان ؟ 
گفتم : شراب نابی تو دست و پا نداری ؟ 
                                  گفتا : که جاش دارم و افور با نگاری 
گفتم : بلند بوده موی تو آن زمان ها 
                              گفتا : به حبس بودم از ته زدند آن ها 
گفتم : شما و زندان ؟ حافظ ما رو گرفتی ؟ 
                               گفتا : ندیده بودم هالو به این خرفتی[1]

[1] شاعر: گشتم نبود، بگرد، نیست؟ بیش از ده سال پیش از یک مجله نوشتم ولی آدرس رو یاداشت نکردم الان هم در فضای مجازی موجود است.