احکام طنز در نظر
آیت الله میرزا جواد تبریزی
لطیفه برای اقوام مختلف و تقلید لهجه دیگران؟
- لطیفه‌هاى رایج در کشور که حالت تمسخر قشر، قوم یا مناطقى از مردم کشور را در بر مى‌گیرد چه حکمى دارد؟ و شنیدن آن چه صورت دارد؟
بسمه تعالى- مسخره کردن و اذلال مؤمن جایز نیست، و اگر اینطور نباشد و متضمن کذب هم نباشد مانعى ندارد، و اللّه العالم.[1]
- اداى لهجۀ خاصى از مؤمنین را (بدون قصد تمسخر یا قصد دیگرى) در آوردن یا تقلید کردن از نحوۀ بحث علما بدون قصد تمسخر، آیا جایز است؟
بسمه تعالى- مانعى ندارد، و اللّه العالم.[2]
- نقل کردن جوکهایى دربارۀ اقوام خاص (بدون اینکه متکلم قصد اهانت داشته باشد) چه حکمى دارد؟
بسمه تعالى- مانعى ندارد، بلى چنانچه بخاطر نقل آن جوک جماعتى شخص معینى یا تمام طائفۀ خاصى را مضحکه کنند و لو گویندۀ جوک قصد اهانت نداشته باشد، نقل آن جایز نیست، و اللّه العالم.[3]
- در لطیفه‌ها و جکهایى که مى‌سازند مى‌گویند: یکى چنین و چنان کرد، آیا اشکال شرعى دارد؟ خصوصا اگر افراد آن طائفه یا شهر آن جک را بشنوند ناراحت شوند چه حکمى دارد؟
بسمه تعالى- اگر مخالف واقع باشد، کذب است و حرام است، و اللّه العالم. [4]
لطیفه و داستانهای دروغ
- گفتن و شنیدن جک (لطیفه)- که صرفا کذب‌اند و بعضا خالى از عبرت یا تعلیم نکات اخلاقى‌اند- جایز است؟
بسمه تعالى- اگر اهانت یا ایذاء بر شخص یا اشخاص معیّنى باشد جایز نیست، و اللّه العالم.
- خواندن کتب قصه و داستان که صرف جعل است و اصلا اساسى ندارد و همچنین دیدن فیلمهاى سینمایى که بعضا دروغ و ساختگى‌اند شرعا چه حکمى دارد؟
بسمه تعالى- اگر خواندن کتب قصه و داستان جعلى و دیدن فیلمها موجب تحریک شهوت یا فساد باشد جایز نیست، و اللّه العالم.[5]
