دفاعیه گل آقا از هرچی شعر و شاعری و اشباه آن:
آفرین، مرحبا، صفا کردی
پا توی کفش شعر ما کردی
شاخ ذوق مرا شکانیدی
اسب طبع مرا رمانیدی
دو-سه روزی عرق نمودم من
تا که آن شعر را سرودم من
شاغلامش سپس ویزیت فرمود
لطف فرموده و ادیت فرمود
بعد از آن، مش رجب، دو روز و دو شب
کرده ویرایشش وجب به وجب
سه چهار بار پشت و روش کردیم
مصرعش پاره بود، رفوش کردیم
لاجرم هرکه شعر را خوانده
کرده تشویق و کله جنبانده
گفته احسنت، مرحبا، بخ بخ
حبذا، آفرین، زها و الخ ...
........................................................
شعر ما را که خوب بود و سفید
این جناب حروفچین بد چید
ورنه در شعر، بنده اوستایم
هم طراز «هومر»، گل آقایم
شکسپیر زمانه ام، قارداش
شاعر جاودانه ام، اینو باش!
رودکی ریزه خوار خوان منست
نیست شاعر که باغبان منست
هرکجا بحث لفظ و معنا بود
اصل من، سعدی المثنی بود
حافظ البته چیز دیگر بود
ولی او هم ز بنده کمتر بود
ایهاالناس، یا اولی الالباب
نیست فرقی میان دوغ و دوشاب؟
الغرض شعر ما واین درجات
مابقی فاتحه، مع الصلوات!
....................................................
کتاب مشغله ات را دو سطل آب کم است
که تر کنی سر انگشت و صفحه بشماری
گرافیک مستر