یا اُقلُش!!

 

مردی تسبیح به دست گرفته بود و می گفت: یا اُقلُش یا اُقلُش.

بزرگی از او پرسید: این چه ذکری ست که من تاحالا نشنیده ام.

گفت در یکی از کتاب های دعا وارد شده است.

 

 

بعدا معلوم شد وی اشتباه خوانده و جمله مذکور ذکر نبوده. بلکه آن چه مولف در کتابش آورده این بوده: این دعا را بعد از نماز هفتاد مرتبه بخوانید یا اقلش چهل مرتبه.[1]

 

[1]  برگرفته از کتاب های «شوخ طبعی های طلبگی» نوشته محمدحسین قدیری و دفتر دوم مجموعه «ذوق لطیف ایرانی» گردآوری و تنظیم علی ابوالحسنی.